در بنگاه داری ایران رسم است که برای قوی تر کردن بنیه مدیریتی شرکت پرسنل شرکت را برای دوره های آموزشی می فرستند و یا بعضی از مدیران و راهبران شرکت نیز در این دوره ها شرکت می کنند . گروهی دیگر برای بالا رفتن توان مدیریتی در دوره هایی شبیه MBA و بعد از آن در DBA شرکت می کنند تا بتوانند مسایل درونی و بیرونی سازمان را بفهمند و سیاست ها و راهبرد های مناسب را در مواجه با چالشهای متعدد تدوین و اجرا کنند . 

گروهی دیگر چاره کار را در انتقال و یا نو شدن تکنولوژی میدانند . من با هیچ یک از این راه حلها مخالف نیستم ، ولی در عین حال معتقدم که این شیوه ها نهایتا منجر به “تغییر” در شرکت ها می شود . تغییر هم در جهان با ثبات جواب می دهد . ولی همه نشانه ها گواهی می دهد که در سال جاری در اقتصاد ایران و در نظام جهانی به دلیل ویژگی های متفاوتی که دارند ، نوسان و شدت تغییرات بسیار بالا است و لذا با پارادایم تغییر نمی توان سال ۹۷ را مدیریت کرد .

 سرعت تکنولوژی بالا رفته است ، نوسان بازارهای مالی به شدت بالا است ، پارازیت های سیاسی در سطح جهان بالا رفته است ، در ایران نیز کماکان موانع داخلی ، موانع منطقه ای و موانع جهانی نه تنها حضور دارند ، بلکه به نظر می رسند که در سال ۹۷ قدرت خواهند گرفت .

 در این شرایط شرکتها به پارادایم “تحول” نیاز دارند تا بتوانند نه تنها شرایط پیش رو را پشت سر بگذارند ، بلکه سرعت حرکت خود را نیز بیشتر کنند . برای دست یابی به پارادایم تحول ، بر خلاف پارادایم تغییر ، مدیران به دانش بیشتر نیاز ندارند . آنها بیشتر نیاز دارند که شرایط را خوب ببینند و خوب تبیین کنند و خوب دیدن نیز چیزی جز دیدن شرایط بدون خوب و بد کردن و قضاوت کردن نیست . دیدن درست لازمه خردمندی است و تحول نیز از دل این خردمندی بیرون می آید . 

در سال جاری به جای تکنولوژی های نو به نگاه های نو نیاز داریم و نگاه نو به جای قالب گیری واقعیات ، با تغییر واقعیات تغییر می کند . بدون تغییر زاویه دید و متفاوت دیدن پدیده های محیطی ، کار را در سال ۹۷ سخت می کند ، در سالی که پیام های زیادی به ما می رسد که کار کردن در این سال بسیار سخت خواهد بود . ولی ویژگی نگاه نو و متفاوت این است که از دل سختی کاری “نو” پدید آورد .