همه می دانند که سیزدهمین روز فروردین روز آشتی با طبیعت است. روزی که همه با هم نوروز را بدرقه می کنند. ار ذیرباز ایرانیان بهار را با دید و بازدید شروع کرده و پس از چند روز دوباره به بهانه طبیعت گردی دور هم جمع می شدند و این جشن باستانی را با هم در دامان طبیعت جشن می گرفتند.

بدر کردن سیزدهمین روز اولین ماه سال نو همیشه به این صورت سپری می شود که خانواده ها به صورت دسته جمعی با هم غذا و تنقلات را آماده می کنند و آجیل و خوردنی و سبد سفره هفت سین را هم با خود بر می دارند و راهی طبیعت می شوند تا با انداختن سبزه به آب روان سال خوبی را شروع کنند.

در دامن طبیعت رفتن، بازی کردن و لذت بردن از مناظر طبیعت و در هر حال شادی را تجربه کردن از ویژگی های سیزده به در است.

رسمی که شایع است و دختران و پسران دم بخت از آن رسم پیروی می کنند سبزه گره زدن است. این باور وجود دارد که گره زدن سبزی باعث گشایش بخت می شود.  این رسم به قدری شایع و همه گیر است که حتی اگر خانواده ای فرصت رفتن به صحرا یا دشت و کوه و کمر را نداشته باشد باشد باز هم بعد از ظهر یا عصر برای چند دقیقه هم که شده برای گره زدن سبزی به دامن طبیعت می روند. گره خود را زده و با خیالی آسوده از باز شدن بخت و گشایش در کارهایشان به خانه بر می گردند.

سیزده بدر جشن واقعی طبیعت است که خود طبیعت همه را به میهمانی دعوت کرده است.

اما با توجه به اینکه سبک زندگی ها تغییر کرده و حتی ساخت و سازها در شهر ها بیشتر شده خانواده ها کم تر گرایش دارند به دامان طبیعت بروند، پیمودن مسافت های طولانی به دلیل گسترده شدن فضای شهری زیاد باب میلشان نیست. و زمانی هم که به دامان طبیعت می روند کم کم به نابودی آن منجر می شوند.

اگر همه مفهوم محیط زیست را درک کنند و نقش و تاثیر مستقیم آن در زندگی خودمان و فرزندانمان را بپذیرند، حتما مسئولیت خود را در قبال آن به عهده خواهند گرفت و کسی در آینده از بی مسئولیتی و عدم توجه به محیط پیرامونش سرخورده نخواهد بود.

در سرتاسر جهان، تمام انسان ها برای ادامه زیست و بقای خودشان نیازمند محیط زیست هستند. ولی تخریبی که در سال های اخیر بر روی محیط زیست صورت گرفته جبران ناپذیر خواهد بود.