کتاب ها، مقالات و آموزش های جدید همه مبتنی بر مبانی رهبری است، همه جا دائم در مورد رهبری می شنویم، رهبر خدمت گذار، رهبر کاریزماتیک. همه این منابع برای ما یک چشم انداز از آینده مدیریت ترسیم کردند که به کجا باید برسیم

اما وقتی اوضاع خوب است، افراد با هم خوب رفتار می کنند، کارها خوب جلو میرود، ما میتوانیم رهبران خوبی باشیم. همه را در تصمیم گیری دخالت می دهیم، با اعضای تیم احساس راحتی می کنیم، نگران اعضای تیم هستیم و … . در اینستاگرام عکس میگذاریم، این تیم عالی ترین تیم دنیاست، از ما بهتر وجود ندارد… اما وقتی اوضاع خراب می شود، کارها خوب جلو نمیرود و نوع رفتار ما عوض می شود.

 برزخ کجاست؟
اینکه ما رئیس بودیم(علاقه به کنترل و دخالت در جزئیات همه چیز را داریم) ولی میخواهیم رهبر باشیم، اما الان نه در نقطه اول هستیم و نه در مقصد، این نقطه را برزخ تغییر می‌گویند. در برزخ ما دوست داریم به جلو برویم، ولی به دلیل نا آشنایی با مقصد، عادت های مبدا را تکرار می کنیم، حرفهای ما شبیه رهبران موفق است، ولی اعمال ما شبیه سرکارگر کارخانه کلوچه سازی.

 راه عبور از این برزخ چیست؟
بی شک آینده مدیریت، رهبری خواهد بود، رئیس بازی در عصر کارگران دانشی (Knowledge Workers) دیگر کار نمی کند. ولی مدیران باید زمان برای تقویت خودشان بعنوان مدیر صرف کنند. بخصوص مدیران میانی. چرا مدیران میانی؟ بدلیل اینکه مدیران ارشد بیش تر در این کنفرانس های آموزشی شرکت می کنند، ولی مدیران میانی یا سرپرست تیم ها حس خاصی نسبت به مدیریت ندارند و صرفا به آن بعنوان یک "عنوان" نگاه می کنند.